01/09/2025

O que levamos de 2025 estivo marcado por unha sucesión de sobresaltos no ámbito económico e político que, no entanto, non lograron alterar de maneira significativa a evolución dos mercados financeiros. A imaxe é a dunha economía global sometida a sacudidas bruscas, onde cambios repentinos en política comercial, fiscal e monetaria xeran oscilacións fortes nas dinámicas macroeconómicas e a confianza. A pesar disto, as bolsas mantéñense preto de máximos históricos e a volatilidade implícita caeu a niveis mínimos dos últimos anos. A aparente desconexión entre a inestabilidade do contexto e a tranquilidade dos mercados é, por agora, o paradoxo central do momento.

No caso dos Estados Unidos, a dinámica de crecemento ilustra ben como a política comercial pode alterar as cifras dun trimestre a outro sen que exista un cambio de fondo na tendencia. Durante o primeiro trimestre, o anticipo de importacións para esquivar os novos aranceis provocou unha deterioración do saldo exterior que arrastrou o PIB ata unha contracción do 0,5% trimestral anualizado. A fotografía cambiou por completo no segundo trimestre: as importacións diminuíron, as exportacións repuntaron e o saldo externo volveuse positivo, o que impulsou un crecemento do 3,3%. Para o resto do mundo, e en particular para os grandes exportadores aos Estados Unidos, o efecto foi o contrario: primeiro gozaron dunha aceleración grazas ao tirón da demanda norteamericana e, a continuación, sufriron a corrección cando esas compras se esvaeceron. Este vaivén trasladouse aos indicadores de confianza, tanto de consumidores como de empresas, que flutúan en función das expectativas sobre o rumbo da política comercial. O panorama segue aberto, con sectores estratéxicos como o dos semicondutores e o farmacéutico aínda pendentes de posibles novas roldas de aranceis, mentres que as ameazas cruzadas se manteñen no terreo dos servizos dixitais e a tecnoloxía.

Ao mesmo tempo, a Reserva Federal encóntrase baixo unha presión inédita. O intento de destitución dun dos seus gobernadores desatou un pulso legal que podería redefinir os límites da autonomía do banco central. O risco é que se abra a porta a unha subordinación da política monetaria aos intereses inmediatos do Executivo, nun contexto no que a sustentabilidade da débeda pública se converteu nun argumento explícito para reclamar recortes agresivos dos tipos de xuro. O déficit proxéctase por riba do 6% do PIB e o custo dos xuros non para de aumentar, o que alimenta a tentación de usar a Fed como ferramenta para abaratar a financiamento do Tesouro.

Polo momento, os mercados non parecen inquedos. O índice S&P 500 roza os seus máximos históricos, a volatilidade implícita mantense en mínimos anuais e as primas de risco corporativo seguen contidas. Só a parte longa da curva de tipos estadounidense ofrece un síntoma de preocupación: os rendementos a 30 anos repuntaron con forza, o que anticipa que os desequilibrios fiscais e a erosión institucional poderían ter consecuencias a máis longo prazo. Non obstante, mentres as empresas sigan publicando beneficios sólidos e a inflación se manteña controlada, os investidores mostran unha disposición sorprendente a ignorar os riscos estruturais. Mesmo a percepción de que a Fed poida perder independencia tradúcese, para algúns, en maior probabilidade de recortes de tipos, o que acaba reforzando o atractivo da renda variable no curto prazo.

En Europa, a atención concéntrase en Francia, onde o Goberno se enfronta a unha moción de confianza que ten visos de provocar a súa caída e abrir un período de inestabilidade política. Esta situación prodúcese en paralelo a uns datos macroeconómicos máis discretos, coa demanda interna amosando debilidade e a inflación estabilizada preto do obxectivo do banco central. Do outro lado da Canle, o Reino Unido segue atrapado entre unha inflación persistente e un crecemento modesto, o que xera dúbidas ao respecto das decisións do Banco de Inglaterra.

En resumo, o mundo financeiro encóntrase nunha situación paradoxal: os mercados parecen inmunes a unhas tensións políticas e fiscais que, en circunstancias normais, xerarían un maior grao de inquedanza. O equilibrio actual sostense nos beneficios empresariais e na expectativa de recortes de tipos, pero non está exento de riscos. O outono traerá probas duras: a evolución dos datos laborais, a estabilidade política en Europa e a posibilidade de novas roldas de tarifas poderían romper a actual calma e reintroducir volatilidade no mercado.
Grazas por acompañarnos nesta análise. Escoitámonos deseguida, no seguinte episodio. 🎧