11/03/2024

A narrativa da aterraxe económica suave continuou dando soporte ao optimismo dos investidores, que seguen esperando que a Reserva Federal consiga embridar definitivamente a inflación e, ao mesmo tempo, manter a economía en marcha. Durante a súa comparecencia semestral no Capitolio, Powell non mostrou preocupación polos crecentes prezos dos activos, que posiblemente van en contra do seu obxectivo de manter as condicións financeiras suficientemente estritas como para purgar os excesos da economía. Pola contra, Powell dixo o que o mercado quería escoitar: que a Reserva Federal “non está lonxe” do nivel de confianza necesario para empezar a baixar os tipos. Asegurou, ademais, que os tipos “poden baixar e baixarán en 2024”.

Aínda co retroceso das bolsas mundiais na sesión do pasado venres, o índice MSCI global conseguiu encadear a novena semana alcista consecutiva, a décimo sétima nas últimas 19 semanas de negociación.

Nos Estados Unidos, a boa noticia foi unha maior amplitude do mercado. Aínda que o S&P 500 non puido terminar a semana con alzas, lastrado polas grandes empresas do índice, a súa versión equiponderada (en que o peso porcentual de Apple é igual ao da empresa de menor capitalización) conseguiu, por fin, superar os anteriores máximos históricos de xaneiro de 2022 e pechar a súa sétima semana consecutiva á alza. Coa excepción de Nvidia, que seguiu o seu cego camiño alcista, o resto dos Sete Magníficos rexistrou perdas semanais avultadas e especialmente intensas nos casos de Apple e Tesla, que deixou máis dun 13% da súa capitalización bolsista na última semana.

Porén, o S&P 500 pechou a semana con caídas do -0,25%. O comportamento sectorial beneficiou as empresas sensibles a tipos, como as eléctricas e as inmobiliarias. Polo contrario, foi unha semana claramente negativa para os sectores “growth” como o tecnolóxico, o de consumo discrecional e o de servizos de comunicación. O estilo de investimento “value” recuperouse por completo da debilidade relativa do mes de febreiro.

En Europa, as bolsas puideron pechar con subas semanais de arredor do punto porcentual, grazas á melloría dos indicadores PMI e á mensaxe tranquilizadora de Lagarde. O índice Eurostoxx 50 marcou novos máximos desde finais do ano 2000 na sesión do xoves e acumula unha revalorización anual próxima ao 10%, claramente superior á do selectivo estadounidense. O nesgo sectorial foi moi similar ao rexistrado á outra beira do Atlántico, aínda que neste caso só as empresas de consumo discrecional sufriron un marxinal descenso semanal.

No Xapón, os sinais que avalan o mantemento da inflación en niveis compatibles co obxectivo do Banco do Xapón provocaron unha significativa revalorización do ien, que lastrou os mercados bolsistas. Así, o Nikkei 225 pechou con caídas semanais de arredor do medio punto porcentual.

Con respecto á semana que comeza, ateigada de importantes referencias e cos datos de inflación americana como máximo expoñente, os mercados de renda variable cotizan en zona de máximos históricos e cunha inercia extraordinaria, que pon en risco a continuidade do movemento no curto prazo. Seguimos pensando que o máis saudable sería un proceso de consolidación dos prezos, que permitise limpar os recentes excesos do mercado, que acumulou unha incrible serie de 17 semanas alcistas das últimas 19 no índice MSCI mundial (e cunha caída do -0,04% nunha das dúas semanas negativas desde finais do pasado mes de outubro). Por suposto, o vello refrán bolsista extraído dun proverbio alemán, que di que as árbores non medran ata o ceo, é de aplicación aquí. Existen límites naturais ao crecemento dos prezos e, nalgún punto, a actual tendencia terá que acabar. Neste sentido, as grandes compañías tecnolóxicas, que foron as claras protagonistas da repunta do 22% das bolsas mundiais desde finais do ano pasado, están empezando a mostrar síntomas de cansazo. A parte positiva, no entanto, é que está a mellorar a amplitude do mercado e outras empresas están encargándose de levar o peso do movemento alcista.