IBAN kodea munduko banku-kontu guztiek duten kode bakar eta errepikaezina da eta nazioarte mailan identifikatzen laguntzen du, betiere herrialdea SEPAkoa (Ordainketen Eremu Bakarra) baldin bada. 36 herrialdek osatzen dute eremu hori (EBko 27 estatukideek gehi Islandia, Liechtenstein, Norvegia, Monako, San Marino, Suitza, Andorra, Erresuma Batua eta Vatikanoa). IBAN kodea European Committee for Banking Standards (ECBS) erakundearen ekimenez sortu zen mugaz haraindiko ordainketen prozesu automatikoa errazteko. Eragiketa bakoitza azkar eta seguru egiten da era horretan, edozein dela ere bertan parte hartzen duten subjektuen herrialdea.

IBAN kodea 2014an iritsi zen Espainiara, urte horretan jarri zen abian SEPA Eremua. 24 karakterek osatzen dute: 

• Lehenengo biek kontuaren jatorrizko herrialdea identifikatzen laguntze dute (Espainiaren kasuan, ES).
• Hurrengo biak kontrol-digituak dira, eta bankuen artean transferentzia bat egitean erroreak sortzea saihesten dute. 
• IBAN kodea 'Bezeroaren Kontu Kodea' izenekoak ixten du; 20 karaktere ditu. Azken hori, bere aldetik, osatzen dute kontuaren entitatea adierazten duten hasierako lau digituk, entitatearen sukurtsala adierazten duten beste lauk, kontrol-digituaren beste bik, eta kontuaren zenbakiari dagozkion azken hamarrek.

IBAN kodea bakarra izateagatik iruditzen zaie erabiltzaile askori arriskutsua dela beste pertsona batzuekin partekatzea. Dena dela, ez dago zertan egon hori ematearen beldur (betiere justifikaturik bada). Izan ere, eta askotan batere konturatu gabe, sarritan ematen diegu geure lagun edo senideei horiek transferentzia bat egin behar digutenean (urtebetze opari bat ordaintzeko, esate baterako), edo baita Internet bidez egindako erosketa bat ordaintzerakoan ere. 

Hirugarren baten banku kontuko IBAN kodea izateak kontu horretan dirua sartzeko bakarrik ematen digu aukera. Titularra dela aurretik egiaztatu gabe inoiz ezingo da kantitate bat atera beste kontu batera eramateko, edozein dela ere horren zenbatekoa. NANaren bidez (eragiketa bulego batean burutzen bada) edo, PSD2 araudi berria ezarri ondoren, bi edo hiru kautotze-faktore aplikatuz egiaztatu ahalko da. Kautotze-faktore horiek honako hauen artetik aukeratuko dira: erabiltzaileak ezagutzen duen zerbait (bere pasahitza), daukan zerbait (bere mugikorra) eta den zerbait (bere hatz marka).

Arrisku bakarra, eta halakoei adi egon behar da, argia, ura, gasa edo edukien plataforma baterako harbidetza bezalako ordainagirien balizko helbideratzea da. Gerta daitezken eta konponbide erraza duten kasuak, ordainagiria hori kobratu ondorengo 13 hilabeteetan itzul daitekeelako (hori da kontuaren titularraren baimenik gabe helbideratu izan diren ordainketentzat zenbatetsitako denbora).